۸/۱۷/۱۳۸۲

ساحل

امروز فقط میخوام از ساحل عزیزم بهترین دوست من که توی همین مدت کوتاهی که از دوستیمون، باهم میگذره خیلی تونسته بهم روحیه بده کسی که از اولین لحظه ای که از آشناییمون تا حالا میگذره، لحظه به لحظه اش را سعی کرده تا منو به زندگی امیدوار کنه و سعی کنه تا من بیشتر از قبل به خودم اعتماد و اتکا کنم. دوستی که همیشه سعی کرده تا من غمها رو فراموش کنم و به خوشیها روی بیارم دوستی که توی مدت کمی خاطرات زیادی ازش دارم دوستی که برام به معنای واقعی یک دوسته.ولی امروز بعد از مدتی، وقتی که به وبلاگش سر زدم، جمله هایی رو دیدم که منو بیشتر نسبت به زندگی نا امید کرد...!! نوشته بود: زندگی یک ترنه که ایستگاه آخرش مرگه. این یک مطلب به زبان انگلیسی هستش که میگه: Life is a train The last station is death ولی توی خیلی از کشورها اینو به زبان خودشون میگن... حالا من یادم نیست چه کسی اینو گفته ... ولی خیلی جمله جالبیه ... یک بار هم جایی خوندم که اگه مرگ حَقه من سهم خودمو میخوام واقعا چرا وقتی آدم به سهمش نیاز داره بهش نمیرسه ولی وقتی که دیگه اونو نمیخواد باید قبولش کنه؟...»» وبلاگ ساحل عزیزم ««