۷/۲۴/۱۳۸۲

چه زود گذشت شبهای پر ستاره
چه زود سر رسید تاریکی
چه زود طی کردم فاصله بین خوشبختی و بدبختی را
چه زود گذشتم از کوچه پس کوچه های زیبای عشق عبور کردم و چه زود پیمودم پله های سیاه بختی را...
چه دیر تورا یافتم و چه زود از دست دادمت
چه بی اراده به تو دل بستم و چه بی خبر ترکم کردی
چه بی صدا به زندگی ام آمدی و چه با غوغا رفتی....
اما صدای نازنینت هنوز طنین انداز گوشم... هنوز آرامش بخش قلبم است***
همیشه منتظر لحظه ای خواهم ماند تا بتوانم بار دیگر وجود نازنینت را در مقابل خود بیابم....

هیچ نظری موجود نیست: